Columbo i kod na ścianie

Porucznik Columbo nerwowo pogrzebał w kieszeniach pomiętego prochowca. Wśród notatnika i tępego ołówka palce natrafiły wreszcie na zapałki i pudełko z tanimi cygarami. Odetchnął z ulgą i zapalił. Wypuszczając powoli obłoczki dymu stał nadal przed ścianą w pokoju śp. Andrzeja Hołowatego i wnikliwym wzrokiem przyglądał się zapisanym drobnym maczkiem cytatom. Dlaczego zapisywał na ścianie, nie w notatniku, jak on, Columbo? Może żeby mieć te cytaty często przed oczami? Jednak coś ich łączyło – pomyślał i poczuł nić sympatii – Padre też używał ołówka.
Zapisków było dużo, widać, że dominikanin dużo czytał i medytował. Część z nich pisana była po łacinie, a część greką, ale uwagę porucznika dłuższy czas zajmowały trzy krótkie wersy zapisane obok framugi drzwi. Przeczytał je jeszcze raz:
Ez 37,1-14;
Ps 107,2-9;
Mt 22,34-40

Odpowiedź nasuwała się sama, zapis czytań liturgicznych, ale czuł, że to za prosta odpowiedź, że coś się pod nią jeszcze kryje... Po co zapisywałby na ścianie ściągę do czytań liturgicznych, żeby przygotować się do wygłoszenia homilii? Nie przygotowywał kartek z homiliami, skryptów, zawsze mówił z głowy, czasem zamykając tylko oczy dla lepszej koncentracji. Gdyby chciał w ten sposób zapisywać ściągi do każdych czytań, kiedy tylko miał wygłosić homilię, to w celi na Jamnej nie starczyłoby ścian. Columbo rozejrzał się jeszcze raz po pokoju i zabębnił palcami we framugę. Dlaczego te trzy linijeczki pojawiły się na ścianie wśród wielu innych?
Musiały mieć dla zapisującego jakieś głębsze osobiste znaczenie. Porucznik wydobył notes i zaczął przerzucać własne notatki.... Jest! Ów Padre kiedyś na rekolekcjach mówił, że Pan Bóg zawsze trafnie dobiera czytania w danym dniu do tego, co on akurat porusza w rekolekcjach. To samo powiedział kiedyś podczas udzielanego ślubu.
"Pan Bóg trafnie dobiera czytania..." – ta myśl nie dawała porucznikowi spokoju. Poczuł, że idzie właściwym tropem. Warto by się temu przyjrzeć, jakie czytania kryją się za tymi skrótami, pomyślał i podszedł do wielkiego regału pełnego książek. Książki zapełniały przestrzeń od podłogi aż pod sufit. Columbo zlustrował rzędy pionowych grzbietów i zauważył, że za pierwszą linią książek stał i leżał drugi rząd. Wydawałoby się że mól książkowy albo antykwariusz– pomyślał - ale nie, tacy nie używają hantli, nart, roweru i kijków do nordic walkingu.
Stojąc przed regałem wyłuskał wzrokiem egzemplarz Biblii i zaczął wyszukiwać:
((Ez 37,1-14)
Spoczęła na mnie ręka Pana, i wyprowadził mnie On w duchu na zewnątrz, i postawił mnie pośród doliny. Była ona pełna kości. I polecił mi, abym przeszedł dokoła nich, i oto było ich na obszarze doliny bardzo wiele. Były one zupełnie wyschłe. I rzekł do mnie: Synu człowieczy, czy kości te powrócą znowu do życia? Odpowiedziałem: Panie Boże, Ty to wiesz. Wtedy rzekł On do mnie: Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana! (...)

(Ps 107,2-9) Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana
Tak niech mówią odkupieni przez Pana,
których wybawił z rąk przeciwnika
i których zgromadził z obcych krain,(...)

(Mt 22,34-40)
Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe? On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.

Co je łączy, co je łączy, co je... Przerwał i stuknął otwartą dłonią w czoło. "Pan Bóg trafnie dobiera czytania w danym dniu..." jak echo przemknęło mu przez głowę. Inny klucz! Nie co je łączy, ale kiedy te czytania w takiej konfiguracji zabrzmiały w kościele! To jest klucz.

* * *
Po pięciu pomału wypalonych cygarach w pokoju zrobiło się duszno i ciemno, ale Columbo zbyt pochłonięty był przeglądaniem archiwalnych Oremusów, by zwracać uwagę na otoczenie. Nagle w parach dymu zajaśniała rozradowana twarz porucznika. Jest! Sierpień 2010 roku. A dokładnie dwudziestego dnia sierpnia nastąpiła taka koniunkcja zapisana na ścianie:
Ez 37,1-14;
Ps 107,2-9;
Mt 22,34-40
Columbo przekartkował notes i uśmiechnął się. Zagadka rozwiązana!
20 sierpnia 2010 roku ojciec Andrzej Hołowaty skończył 50 lat. Równy jubileusz, połowa wieku. A więc zapisał Boże trzy życzenia dla siebie w dzień jubileuszu...– skwitował porucznik. Czego mu Bóg życzył - jak Ezechielowi kazał ożywiać Duchem Bożym kości zeschłej wiary i przywracać ludzi do życia duchowego. Jak w psalmie, aby głosił Miłosierdzie i błądzącym na pustkowiu, w których wygasło życie, pomagał odnaleźć drogę. I jak w Mateuszu kazał trzymać się dwóch najważniejszych przykazań: miłości Boga i bliźniego.

"Pan Bóg trafnie dobiera czytania w danym dniu..." . Porucznik siedział w fotelu przy biurku i patrzył przez uchylone okno na kozę i osła skubiących zieloną soczystą trawę, a potem przeniósł wzrok daleko na odległe grzbiety pagórków. "Pan Bóg trafnie dobiera czytania w danym dniu..." Niesamowite – pomyślał i nagle tknięty jakimś impulsem zaczął ponownie wertować stos Oremusów. Znalazł w końcu egzemplarz z sierpnia 2011 roku i otworzył na dniu 25 sierpnia. To tego dnia po wieczornej Mszy Padre pojechał samochodem z Jamnej do Zakliczyna, a wracając umarł nagle na poboczu drogi, niecałe dwadzieścia metrów od wjazdu na teren ośrodka.
Columbo wyjął swój notatnik i zapisał ostatnie czytania z ostatniej Mszy Świętej Andrzeja Hołowatego
(Ps 90,3-4.12-14.17) - Obracasz w proch człowieka i mówisz: „Wracajcie synowie ludzcy”(...)
Naucz nas liczyć dni nasze, byśmy zdobyli mądrość serca. Powróć, o Panie, jak długo będziesz zwlekał? Bądź litościwy dla sług Twoich.
(Mt 24,42-51) - Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

"Pan Bóg trafnie dobiera czytania w danym dniu..." - powtórzył porucznik Columbo i zamknąwszy swój wymięty notes zaczął od nowa przyglądać się napisom na ścianach pokoju.

---

Inspiracje